Uiteindelijk hebben we zondag een wandeling gemaakt met een poging om naar Ubud te lopen. Die poging is gelukt alleen had het veel makkelijker gekund. Wij zijn met z'n drieën langs de grote weg gelopen terwijl we ook binnendoor konden. Op de weg was het enorm druk en al dat getoeter, het was even wennen. mannen die ons nakeken, mannen die vroegen do you want a taxi? Oversteken was eng omdat ze aan de linker kant rijden en je bent gewend om links rechts links te kijken maar dat werkt daar natuurlijk niet. Ze kunnen wel iets doen aan de infrastructuur, er zijn allemaal gaten in de stoep of tegels die los liggen. Je kan bijna niet om je heen kijken tijdens het lopen omdat je zo geconcentreerd aan het lopen bent. Uiteindelijk hadden we gevonden wat we zochten een winkel die geld kon wisselen. Het was een mini markt, 650.000 gepind. Geen euro's hoor maar gewoon rupi. Voor de supermarkt stonden een paar tafels met stoelen, daar zijn we gaan zitten om even bij te komen van de wandeltocht. Er kwamen twee meisjes de supermarkt uit die blijkbaar ook Nederlands waren en ook vrijwilligers werk gingen doen, maar in een ander huis verblijven. We hebben met z'n alle nog een kort broekje gekocht in een winkel die we passeerde op de terugweg. Rond een uur of 4 vroeg een ander meisje van onze kamer die die dag was gearriveerd of we mee gingen naar het zwembad. Tuurlijk wilde we dat we waren al heel de dag aan het zeuren hoe lekker het zou zijn om te zwemmen. We kwamen bij het resort aan en bleven tot dat we hadden genoten van de laatste zonnestralen. In de avond heb ik veel nieuwe mensen leren kennen uit verschillende landen die net waren gearriveerd, grappig hoe veel lol je kunt hebben met mensen die je eigenlijk niet kent, en ook nog eens in het Engels!