Al vanaf dag 2 dat we in Ubud zitten smachten we naar een pizza. Met we bedoel ik Veerle Emilie en ja ik dus. Het idee was dan ook om pizza te gaan eten. Tijdens de wandelingen die we hadden gemaakt zagen we een restaurant op een mooie locatie waar ze pizza hebben. Dus die avond liepen we naar het restaurant toe, er waren geen klanten maar dat hield ons niet tegen wij konden alleen maar aan pizza denken. We mochten onze eigen tafel uitzoeken wat natuurlijk vrij logisch is in een leeg restaurant. We bekeken de kaart en we wilden alle drie een vegetarische pizza bestellen. Nadat we besteld hadden liep de werknemer naar de keuken en weer naar ons toe en zei: no pizza today. Neee, daar ging onze droom. We hadden ons over de teleurstelling heen gezet en we besloten een spaghetti bolognese te nemen. De werknemer zei: no bolognese today only carbonara. Gatver we hadden totaal geen zin in pork. Nu waren we redelijk geïrriteerd. Ondertussen moesten wij gewoon lachen uit verbazing wat is dit een restaurant zonder ingrediënten? Dan maar de biefstuk met frietjes. Dat hadden ze ook niet. Wat hebben jullie wel vroegen wij lachend. Echt antwoord konden ze daar niet opgeven. We besloten maar om gewoon friet te bestellen en ieder twee loempia's. De baas van het restaurant kwam naar onze tafel toe. How are you? Where are you from? We waren erg beleefd en hij vertelde trots over zijn restaurant met vijf koks. Je kan wel vijf koks hebben maar zonder ingrediënten ben je nergens. Het eten werd gebracht door een andere werknemer die alleen maar kon glimlachen en het enige Engels wat ze sprak was i ask. De baas bleef maar praten maar wij waren uitgehongerd en wilde eten. Uiteindelijk was hij weg gegaan en hebben we ons eten naar binnen geschranst omdat we zo veel honger hadden. Na vijf minuten was het eten op maar we hadden nog zin in een dessert omdat het zogenaamde hoofdgerecht erg karig was. Na een half uur was onze tafel nog steeds niet opgeruimd. Hoe moeilijk kan het zijn we zitten in een leeg restaurant. Wij gaven stille hints maar ze keken ons aan en gingen verder waar ze mee bezig waren, het doen alsof ze het druk hebben. We waren er helemaal klaar mee dus we vroegen de rekening. Weer een andere werknemer pakte een bestand met alle tafels erbij om de rekening uit te printen, terwijl ze gewoon kon zien wat we hadden besteld want onze borden stonden nog steeds op tafel. Van de rekening klopte geen zak. Maar in ons voordeel. We besloten om aan de overkant van het restaurant een dessert te bestellen. Dat restaurant zag er prima uit we werden snel geholpen en de fruit salade was heerlijk op de papaya na. Wat een flop deze avond, maar we hebben wel gelachen.

Vrijdag ochtendom 7 uurzou de taxi ons oppikken om naar de haven te gaan waar onze boot naar gili vertrekt. We waren met z'n alle aan het wachten op de taxi toen er opeens een scooter met volle snelheid de bocht nam. Op de straat liep een kip. En ja ik zag het gebeuren de scooter reed over de kip heen. De kip viel in de greppel en de andere kippen begonnen te kakelen. Ik voelde het door merg en been. De scooter keek even om en reed gewoon weer door. De man van de kip kwam naar buiten en keek erg boos. Het was heel heftig omdat het hier blijkbaar normaal is om gewoon door te rijden nadat je een dier hebt overreden. In Nederland zou gelijk de dierenambulance gebeld worden. We waren allemaal erg geschrokken. Die avond daarvoor toen we bij kopi desa zaten lag er een hond te slapen met z'n pootjes net op de weg. Toen kwam er een auto aan en reed zo over de pootjes heen. Dus twee dieren overreden in 12 uur tijd. In de haven waren de mensen opeens onvriendelijk en er was opeens haast heel raar als iedereen altijd 2 uur later komt. De boot stopte en ik keek naar buiten, wauw dit was echt net een Google plaatje, prachtig. We gingen gelijk lunchen want we waren rond 1 op gili en we hadden nog niks gegeten. Daarna gingen we hotel zoeken, wat best wel lastig was. Er kwam een meisje uit een huis aangerend en vroeg hello where are you going? Whats Your name? Wij stonden vol verbazing te kijken het meisje was een jaar of vijf. Ze haalde haar vader erbij en die wees ons de weg. We schrokken en vreesde voor onze slaapplek het zag er allemaal zo armoedig uit. We zaten aan het goedkopere deel van het eiland. We hadden het hotel gevonden en het zag er prima uit voor 10 euro per nacht. We hebben lekker in de zee gezwommen en op het strand gelegen. Ik heb voor het eerst uit een cocosnoot gedronken. Ik vond het niet lekker. Na dat we gedoucht hadden gingen we naar een bar. Ik werd gelijk aangesproken door een bewoner met snowwhite. Ik was hartstikke beledigd ik probeer bruin te worden. Zaterdag en zondag stond er veel wind en waren de golven erg groot en sterk. Natuurlijk heb ik gelijk m'n voet open gehaald. Zondag hadden we de bootom 3 uurterug naar Bali. Maar op onze tickets stond dat we maandag de boot haddenom 11 uurdus hebben we nog extra geld moeten betalen om de bootop zondagte hebben. De boot kwam ook nog eens 2 uur te laat dus toen we op de haven waren was het al donker. In de taxi naar huis hebben we doodsangsten uitgestaan. We hebben 1 uur gedaan over de rit terwijl we op de heenweg er twee uur over deden. De muziek was verschrikkelijk een hele slechte remix van techno hardstyle house waar telkens wordt afgeteld. We hebben wel enorm gelachen. We waren net op tijd om nog wat te eten en de week af te sluiten met z'n vijfen.