Kuta en week 2 kindergarden
08 aug. 2015
🇮🇩
vanuit Indonesië
We zijn aangekomen in Kuta bij ons hotel. De kamer had een hele rare inrichting maar goed we moeten er toch alleen maar slapen. We gingen uiteten. Ik had een pizza besteld maar het was gewoon nog
een homp platgestampte deeg die nog de oven in moest, niet echt een groot succes. We zaten elkaar aan te kijken van o god we moeten vanavond nog uit. In Ubud liggen we namelijk niet later dan 11
uur in bed. We moesten wel uit want ja dat hebben we al een maand niet gedaan. We liepen door de straat en de ene na de andere propper kwam op ons af. Ons eind doel was de skygarden, een
discotheek met drie verdiepingen. Maar daarvoor zijn we nog twee andere tenten in geweest. Hier in Bali kunnen ze niet echt goed doseren. De drankjes proefde echt naar puur vergif bleegh. Rond
half vijf waren we in het hotel. Ik ben zo blij dat ik niet alleen op reis ben, ik ben namelijk echt een blinde mol als het om de weg terug vinden gaat.. De volgende ochtend namen Emilie en ik
even een duik in het zwembad. Leuk er hingen lianen boven het zwembad. Ik pakte een liaan om zo in het zwembad te zwaaien. Maar aii de liaan brak af, hoe doet Tarzan dat toch. Tijdens het zwemmen
zagen we ook nog een kleine eekhoorn in een boom.
Ik ben er deze reis achtergekomen dat ik echt niet kan zonnen. Na 5 minuten verveel ik me en heb ik veel te heet, dus dan ga ik met Emilie even over het strand heen wandelen. Het aantal toeristen
was niet zo groot als we hadden gedacht, er waren vooral lokale mensen. Een moeder bedekte de ogen van haar dochter toen wij in onze bikini langs liepen.. Een andere jongen vroeg iets maar ik
dacht dat hij het vroeg in zijn taal dus ik liep gewoon door zonder iets te zeggen. Emilie dacht dat hij vroeg of ik een foto van hem kon maken, oeps best lullig hoe ik reageerde. Later kwam zijn
vriend naar ons toe en vroeg of ze een foto van ons mochten maken. Uhh, wat denk je zelf. Uiteraard gingen we deze avond weer naar de skygarden.
Maandag gingen veerle en ik weer naar de kindergarden maar dan met een andere coördinator en twee andere vrijwilligers. De coördinator vertelde ons dat de juffen hadden gezegd dat wedeze eerste
week alleen maar mochten kijken. Lekker dan, we waren hier al een week met de hoop dat we dan eindelijk ons zelf nuttig konden maken de tweede week maar nee hoor. De coördinator heeft gelijk een
andere kindergarden voor ons geregeld want deze school wilde ons dus duidelijk niet hebben.
Spannend vandaag is het dinsdag en gaan we naar de nieuwe school toe. We moesten ongeveer weer drie kwartier rijden met de auto. We merkten al gelijk dat we naar een armere school gingen. De
wegen waren onverhard en het zat eigenlijk midden in de jungle. We kregen per twee een klasje toegewezen. We liepen het lokaal in en er begon een jongen keihard te huilen. Hij vond ons eng omdat
we wit zijn en licht haar hebben.. Hij werd in de andere klas gezet bij de Chinese vrijwilligers. De juf ging op een stoel zitten en de coördinator vertelde dat we konden beginnen. Dit was wel
even omschakelen van helemaal niks doen naar een hele les. Het was even improviseren. We hebben eindelijk ons dieren spel kunnen uitvoeren. Ook hebben we weer de handen overtrek opdracht gedaan
en hoofd schouders knie en teen. Ze vonden het helemaal geweldig. En wat waren ze goed. Wat ons gelijk opviel was dat er geen bemoeizuchtige moeders in het lokaal waren. Eigenlijk dat er maar
twee moeders waren die buiten het lokaal stonden te kijken naar onze les. Ze waren erg vriendelijk. Tijdens de pauze waren wij niet degene die aapjes stonden te kijken maar de kinderen zelf. We
waren erg blij dat we van school zijn geswitcht, we kunnen nu eindelijk ons ding doen.
Woensdag hebben we alles herhaald wat we gister hebben gedaan en wat dingen toegevoegd.
Vandaag is het donderdag de laatste dag met z'n drieën. Dus gingen we buiten de deur lunchen. Veerle en Emilie hebben al dagen zin in sushi. Ik hou daar helemaal niet van, maar gelukkig hadden ze
er ook andere dingen. We gingen naar de sushi tent rouge. Het zag er prachtig uit. En de zalm die ik had besteld was echt verrukkelijk. We besefte echt niet dat we al een maand en een week met
elkaar waren en dus in Bali zijn. Het moment van vertrek lijkt eeuwen geleden maar ik heb het gevoel alsof ik twee weken hier in Bali ben, zo vreemd dat Veerle en ik over elf dagen weer in
Nederland zijn.
Vrijdag vroeg ik aan onze coördinator of we volgende week weer bij deze school les geven, daar gingen we stiekem al een beetje van uit. Maar nee we gaan naar een andere school. Dat vonden we
jammer, de kindjes waren al aan ons gewend en wij aan hen. Maar misschien is het maar beter dat ze niet te erg aan ons hechten en wij niet aan hen. Ik betrapte nog een vader, de vader van het
huilende kind, dat hij stiekem een foto van ons maakten. Ze waren dus duidelijk geen witte vrijwilligers gewend hier. We hebben afscheid genomen van Emilie en zijn nu onderweg naar Uluwatu om daar
het weekend door te brengen.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
