Maandag ochtendwerden we met de auto naar de haven van Sanur gebracht om vervolgens met de boot naar nusa penida te gaan en te starten met ons turtle project. We hadden er alle drie erg veel zin in. We moesten op een heel mooi eiland genaamd lembongan uitstappen om te wachten op onze laatste boot, wat uiteraard weer heel lang duurde. Er kwam een gammel klein bootje aanvaren, dat bleek dus onze boot te zijn. Alle koffers werden in de boot gezet, toen zat de boot al eigenlijk vol. Toen we het eiland naderde waren we erg blij het zag er mooi uit. We werden met z'n alle in een gammele safari jeep gestopt om naar onze accommodatie te gaan. We zagen al dat er erg weinig op het eiland was, maar daar hadden we ons op ingesteld want dat was ons al verteld. Aangekomen op de verblijfplaats gingen we eerst eten. Je moest je schoenen uit doen als je op het ja hoe omschrijf je dat, op de soort van stoep van het huis kwam. Ik vond dat al best raar maar goed ik deed gewoon m'n schoenen uit. We kregen lunch, en deze keer niet uit bakken maar je kon zoveel opscheppen als je wilde want het was een lopend buffet. Daarna gingen we naar de supermarkt met de jeeps met alle mensen die hier verblijven. Best raar want we hadden net gegeten. Maar de mensen die hier werken moesten inkopen doen bleek achteraf. Na een hobbelige rit weer terug naar het huis gingen we naar de schildpadden toe. Het stonk enorm maar wat zien ze er lief uit. Ze werden gevoerd maar wij konden eigenlijk niks doen omdat er te veel mensen waren. Daarna liepen we naar het enige café aan het strand. Wat een tegenvaller je kan er niet zwemmen want er staan van die stokken in de zee. Geen idee wat het is, of waarvoor het is. Daarna werd ons de kamer indeling verteld. Ik zit niet bij Veerle in de kamer wat ik nogal vervelend vond omdat we gewoon samen geboekt hebben. Ik liep naar mijn kamer. Ik moest eerst door een andere kamer waar weer een deur zat en daar achter zat mijn kamer. Je kan er net lopen. Ik heb geen plek om mijn spullen neer te leggen en het is pik donker omdat het kleine raampje beslagen is. Het ruikt hier naar zweet gemengd met stink voeten en schimmel. Ik was geïrriteerd en teleurgesteld. Hoe kan het dat wij best veel geld hebben betaald voor zo iets. Waar geven ze het geld aan uit? Ik ging naar de wc zonder schoenen want dat mag niet. De wc en de douch zitten in 1 hok. Ik liep het hok in en ieuwl er lag een plas water op de grond omdat het putje niet goed doorloopt. Dus ik stond in iemand anders z'n douche water. In de avond wilde ik gaan douchen. Ik stapte de douch/wc cabine in en zag de rode en zwarte mieren over de muur heen lopen. Ik keek verder en zag daar in de hoek een kakkerlak die begon te bewegen. Ik wist niet hoe snel ik weg moest komen. Ik ben naar een andere douch gegaan, maar veel beter was het niet. Er waren in totaal 6 douches terwijl we met z'n 60e waren, terwijl het project voor 15 a 20 mensen is bedoeld. Er is een hindufestival die twee weken duurt en daardoor zijn de scholen gesloten, dus hebben veel mensen hun programma veranderd. Alle vrijwilligers waren in 3 groepen verdeeld. Wij stonden alle drie nergens op de lijst. We zijn uiteindelijk in groep drie gezet. We bekeken het schema voor deze week. Morgen, dinsdag zouden we het strand schoonmaken naar crystal bay gaan om te snorkelen en de schildpadden voeren. De rest van de week moesten we alleen maar het strand opruimen en zeewier verzamelen. Dit was niet echt wat we verwacht hadden we wilden iets met schildpadden doen maar nu moesten we gewoon het strand opruimen. Het slapen was verschrikkelijk ik werd constant wakker door geblaf van de vieze agressieve straat honden. We kregen een emmer in ons handen geduwd om afval van het strand te verzamelen. Op het strand lag zo veel troep echt ongelofelijk. Op een gegeven moment had ik zelfs een luier beet bah. We werden met de minuut gekker en wilde hier zo snel mogelijk weg. Begrijp me niet verkeerd hoor primitief is niet erg maar onhygiënisch is wat anders, en bovendien kwamen we gier vrijwillig om met schildpadden te werken terwijl we die maar 1 keer zien. Het klinkt misschien verwend maar het was gewoon echt niet te doen en zeker niet wat we verwacht hadden qua werk.

We zagen een paar mensen op een boot en vroegen meteen of ze iemand kenden die ons naar lembongan kon brengen met een boot. En ja hoor binnen no time hadden ze een boot en een man geregeld die ons kon brengen. Ze doen hier alles voor geld. Na twee uur pauze wat gewoon bestond uit lunch en wachten want je kon niks doen, werd onze groep naar crystal bay gereden. Eenmaal aangekomen werd ons verteld dat we bij een vrouwtje snorkels konden huren en dat we twee uur de tijd hadden. Wij hadden geen geld meegenomen omdat we dachten dat we het al betaald hadden, nou mooi niet dus. We zijn op onze handdoek in slaap gevallen. Weer terug bij het krot waren we aan het praten over enge ziektes die we hier konden oplopen. Ik wilde afkloppen op de muur en er kwam een beest uitgevlogen... De schildpadden hebben we trouwens niet meer gevoerd omdat opeens onze groep weg was.

In de avond we hoorde van wat andere mensen dat er 1 WiFi spot was op het eiland. Na een half uur lopen waren we er. Meteen hebben we onze ouders ingelicht over hoe verschrikkelijk het hier is en of we mochten vluchten. We hadden een goedkoop hotel geboekt om tot zondag te verblijven.

Vandaag was de dag, de dag van de ontsnapping. We stondenom 7 uurvoor het huis. Met 1 koffer en drie tassen. We stonden te vroeg op het strand, de dorpsmensen kwamen naar ons toe en keken ons aan en begonnen in hun eigen taal te praten. Wat ging de tijd langzaam. Als de man met de boot maar zou komen anders moeten we zwemmen. En gelukkig de man met de boot was gearriveerd. Het was een gammele boot met scheuren in de onderkant. Voordat we in stapte zagen we nog hoe hij een paar emmers met water uit de boot schepte. Was het wel veilig om in te stappen? Nee eigenlijk niet, maar alles was beter dan op het eiland blijven. De man zetten ons af op het eiland lembongan, maar niet aan de kant waar een echte boot naar Sanur zou vertrekken. We hebben ander half uur in de hitte gelopen totdat Veerle een bordje zag staan met money changer. We liepen het terrein op en yes we konden hier ook ontbijten. Want in de hitte met tassen slepen op zoek naar een boot op een lege maag is geen doen. Er zaten nog andere mensen, een gezin uit Nederland, we hadden ons verhaal gedaan en zij vertelde ons dat de werknemer wel wat kon regelen qua boot. Het was ons gewoon gelukt te overleven en nog aan te komen op Sanur ook. Eenmaal aangekomen op Sanur liepen we naar de atm en daarna door naar ons hotel. Het ziet er prachtig uit. We hebben voor het eerst weer eens warm water en een kast voor onze kleren. Ook zijn er twee zwembaden. Heerlijk om weer in zo een schone fris ruikende omgeving te zijn. We zijn gelijk opgeknapt. Morgen gaan we lekker naar het strand want dat is op loopafstand.