Dinsdag was weer een klus dag. Gister hebben we de muren in het lokaal geverfd en vandaag zouden we de kozijnen schuren en verven, ook vanaf binnen. Niet echt een hele handige volgorde aangezien de muren heel zacht geel waren geverfd en de kozijnen zwart geverfd moesten worden. En niemand echt veel geduld had in de hitte om alles perfect te verven zaten er wat zwarte druipers op de lichte muur. De zwarte verf voor de kozijnen stonk enorm en ging moeilijk van je huid af. dus de meeste vrijwilligers gebruikte een mondkapjes en plastic handschoentjes waar je handen zo lekker in gaan zweten. Het heeft bloed zweet en tranen gekost, vooral zweet, maar de kozijnen zijn geverfd, van de buitenkant dan... Het was nog geen tijd dus kon er alvast een begin gemaakt worden bij de toiletten. Prima dacht ik, ik kreeg een ja hoe noem je zo iets een soort van schraper om de groene plekken van de muur te, ja schrapen. Er waren vier wc's naja wc's kan je het niet eens noemen. Het was zo goor en armoedig, de houten deuren van de wc's vielen bijna uit elkaar van ellende de verf op de muren hing los, ja het was duidelijk hier kon wel het een en ander aan gedaan worden. Rond 1 uur waren we weer klaar en konden we weer bijkomen bij het zwembad.

Woensdag ochtendzei Veerle opeens, ziet heeft niemand een wekker gezet?.. En oeps we hadden ons verslapen. We wisten dat het niet heel ver was met de auto dus we besloten om naar de school te lopen. De afstand viel nog vies tegen maar goed we waren er. We vertelde aan onze coördinator, tirtha dat we ons verslapen hadden en hij zei: no problem i'm happy you're here. Iedereen was bezig dus wij konden ook gelijk onze handen uit de mouwen steken. Vandaag wAren de kozijnen aan de buitenkant, de muren aan de buitenkant, de pilaren aan de buitenkant naja eigenlijk was heel de buitenkant aan de beurt. We hebben weer heel de dag geschuurd en geverfd. Dit was onze laatste dag en ik ben stiekem wel een beetje trots hoe ver we zijn gekomen met z'n alle in 3 keer 4 uur. We, en daarmee bedoel ik nog steeds Veerle Emilie en ik, hadden even geen zin in rijst dus besloten om in café Vespa wat te eten. In onze buurt heb je twee cafés; Vespa en kopi desa. Ik had een lekker stuk vegetarische quiche met salade gegeten. Maar toch blijft mama's quiche het lekkerst. Ik kwam al vond ik het zelf op een briljant idee. Het wc papier was namelijk op en in de keuken lag ook niks meer. Dus besloot ik stiekem een wc rol uit Vespa in m'n tas te stoppen en mee te nemen. Eigenlijk best wel erg Maarja ze hebben dat geld toch wel aan ons terug verdiend.

Vandaag is het donderdag. Deze dag hebben we eigenlijk vooral veel gewacht. We moesten namelijk om ons visum te verlengen een foto en vinger afdrukken afgeven. We hebben moeten wachten op ons vervoer, wachten totdat we de foto konden maken en de vingerafdrukken en een handtekening en weer wachten op het vervoer terug naar Ubud. In de avond heb ik m'n spullen ingepakt voor gili air want we wordenom 7 uur's ochtends opgehaald.

We stondenvrijdag ochtendpreciesom 7 uurop de afgesproken plek. Het was al half 8 geweest en de tijd bleef maar doortikken. Emilie liep om acht uur terug naar het huis om aan de huisbaas te vragen waar onze pick up bleef. Ze schrok ervan dat we nog niet waren opgehaald en na wat telefoontjes werden we in een taxi gestopt. We scheurden door de bochten, want ja dat kan hier gewoon. De shuttle bus stond te wachten en we werden verder gereden in de bus. De chauffeur bleef maar toeteren ookal was er niemand op de weg in de buurt van de bus. Ze toeteren hier als ze je gaan inhalen, in een bocht en ja sommige dus ook random. We waren ruim optijd in de haven en we moesten even wachten. De boot zat niet erg vol dus we hadden ruimte zat en ik ben lekker in slaapgevallen. Eenmaal aangekomen op gili air liep er een vrouw met ons mee om ons het hotel te laten zien. De kamer zag er prima uit. We hebben ons snel omgekleed en zijn meteen naar het strand gegaan. Er hangt een andere sfeer op gili air dan op trawangan meer relaxt. Het viel ons wel op dat er veel koppels waren. De zee was veel rustiger dan op trawangan dus konden we meer zwemmen. In de avond liepen we terug naar het hotel en ik bleef even in het restaurant zitten om WiFi te krijgen en Veerle en Emilie gingen alvast naar de kamer. De WiFi deed het niet dus ik ging ook terug naar de kamer. Zita we hebben een probleem, er zit een kakkerlak in de badkamer... Veerle en Emilie waren al gedoucht dus ik ging naar de receptie om te vragen of ze hem weg konden halen. Gewapend met een kakkerlak dodende spuitbus kwam de man mee naar de kamer. Hij heeft volgens mij de helft van de spuitbus leeggespoten om de kakkerlak te doden. Nu konden we lekker gaan slapen. Zaterdag hebben we niet heel veel meer gedaan dan op het strand gelegen. We hadden wel snorkels gehuurd. Het snorkelen viel alleen vies tegen we hebben namelijk maar twee scholen vissen gezien. De zee is opeens super diep dus de bodem kon je nieteens meer zien ondanks het heldere water. Die avond bleef ik weer even in het restaurant van ons hotel. En ja hoor toen ik terug kwam vertelde Veerle wat ze nou weer hadden meegemaakt. Er zat weer een kakkerlak in de badkamer alleen deze begin te vliegen. Vervolgens heeft Emilie de rest van de spuitbus, die de man van gisteravond uit voorzorg had achtergelaten in onze kamer, leeggespoten op de kakkerlak en ondertussen zichzelf vergast. Veerle mocht de kakkerlak naar buiten gooien. Wat heb ik een geluk gehad zij hebben twee kakkerlakken in twee dagen gezien en ik geen 1. Zondag na de lunch gingen we wat kleine winkeltjes bekijken. We besefte trouwens dat we vandaag precies op de helft zijn van onze reis er zitten al drie weken op en we hebben er nog drie te gaan.We waren helemaal de tijd vergeten dus om 15;12 dachten we echt shit. We hadden namelijk de boot van half 4 en we moesten nog terug naar het hotel om onze tassen te pakken, te betalen en nog in te checken bij de office van de boot. We waren uiteindelijk ruim op tijd want, wat eigenlijk al te verwachten was, de boot had vertraging. Eenmaal op de boot bleek de zee wild te zijn. De boot schommelde van links naar rechts en het was snik heet. Ik heb hem wel even geknepen twee uur lang, en om niet misselijk te worden bleef ik naar buiten kijken. Die twee uur leek eindeloos te duren. Eenmaal aangekomen in Ubud moesten we naar de office van THE green lion voor informatie over de kindergarden waar we morgen mee gaan beginnen. Spannend!

Ik heb trouwens wat foto's geupload.