Uiteindelijk hebben we zondag een wandeling gemaakt met een poging om naar Ubud te lopen. Die poging is gelukt alleen had het veel makkelijker gekund. Wij zijn met z'n drieën langs de grote weg gelopen terwijl we ook binnendoor konden. Op de weg was het enorm druk en al dat getoeter, het was even wennen. mannen die ons nakeken, mannen die vroegen do you want a taxi? Oversteken was eng omdat ze aan de linker kant rijden en je bent gewend om links rechts links te kijken maar dat werkt daar natuurlijk niet. Ze kunnen wel iets doen aan de infrastructuur, er zijn allemaal gaten in de stoep of tegels die los liggen. Je kan bijna niet om je heen kijken tijdens het lopen omdat je zo geconcentreerd aan het lopen bent. Uiteindelijk hadden we gevonden wat we zochten een winkel die geld kon wisselen. Het was een mini markt, 650.000 gepind. Geen euro's hoor maar gewoon rupi. Voor de supermarkt stonden een paar tafels met stoelen, daar zijn we gaan zitten om even bij te komen van de wandeltocht. Er kwamen twee meisjes de supermarkt uit die blijkbaar ook Nederlands waren en ook vrijwilligers werk gingen doen, maar in een ander huis verblijven. We hebben met z'n alle nog een kort broekje gekocht in een winkel die we passeerde op de terugweg. Rond een uur of 4 vroeg een ander meisje van onze kamer die die dag was gearriveerd of we mee gingen naar het zwembad. Tuurlijk wilde we dat we waren al heel de dag aan het zeuren hoe lekker het zou zijn om te zwemmen. We kwamen bij het resort aan en bleven tot dat we hadden genoten van de laatste zonnestralen. In de avond heb ik veel nieuwe mensen leren kennen uit verschillende landen die net waren gearriveerd, grappig hoe veel lol je kunt hebben met mensen die je eigenlijk niet kent, en ook nog eens in het Engels!

He he het is hier nu1:05en ik lig eindelijk in m'n Balineese stapelbed. Ik moet lachen Veerle moet naar de wc maar helaas geen wc papier alleen een slang om alles schoon te spuiten. Maar goed op Denpasar aangekomen kwamen we Anjes tegen, het meisje wat ook zou worden opgehaald door THE green lion. Er waren drie mannen en de chauffeur, die ons begeleiden naar de auto. De drie mannen die onze koffers hadden gesjouwd vroegen gelijk brutaal om een tip. 10 euro was goed zei 1 van de mannetjes. 10 euro voor een koffer dragen voor 200 meter belachelijk. Ik werd een beetje ongemakkelijk van die oude schattige kleine opatjes die om geld vroegen. Maar goed het hoort er allemaal bij. In de auto hadden we even gepraat met de chauffeur en Anjes beter leren kennen en ondertussen keek ik m'n ogen uit. Al die scooters en die jonge jongens die langs de weg bij een eet kraampje staan te hangen. De lokale super markten die nog open zijn. De auto stopte en we waren bij het huis aangekomen. We werden geholpen door twee jongens. We moesten naar een soort binnenplaats en dan twee gigantische trappen op. De kamer ziet er prima uit en de douche is veel beter dan ik had verwacht. En hier liggen we dan. Nog met z'n tweeën op een kamer van 10 personen tijdschriften aan het lezen. Maar goed tijd om naar bed te gaan het is inmiddels half 2 geweest tijd om te slapen. Oke wat een grap dat slapen, het is 2;17 en ik ben alweer wakker ik ben helemaal niet moe. Ook wel logisch natuurlijk voor mij is het nu eigenlijk middag.

uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen. Ik werd wakker door de wekker die afging om 7;30. Ik keek naar buiten, dit is de eerste keer dat ik Bali zie in het licht. Wat is het mooi zeg. Ik kruip voorzichtjes uit m'n stapelbed om te gaan douchen. KOUD! Brrrr het water wordt niet warm dat is even wennen. Het zorgt er wel voor dat ik niet lang onder de douche blijf staan. Zou handig zijn pap voor thuis dan hoef je niet meer op de deur te kloppen dat ik te lang douch. we hebben net ontbeten en de WiFi code gekregen, ideaal iis dat tegenwoordig he overal wifi. We gaan nog even kijken wat we vandaag gaan doen, byebye!

Lieve allemaal,

Vrijdag 3 juli ben ik samen met Veerle vertrokken naar Bali. Nu ik dit schrijf is het alweer zaterdag 4 juli. Wat gaat de tijd toch snel. Toen de grote dag eraan zat te komen besefte ik niet dat ik naar Bali zou gaan voor 6 weken. En als ik eerlijk ben doe ik dat nog steeds niet. Donderdag heb ik mijn diploma uitreiking gehad en afscheid kunnen nemen van mijn vrienden. En toen kwam toch echt die vrijdag, de dag waarop ik toch echt mijn koffer moest gaan inpakken.. Wat heb ik daar een hekel aan. maar goed gelukkig bestaan daar moeders voor die altijd hun kinderen willen helpen met dat soort organiserende activiteiten. Thanks mam!

De koffer was ingepakt en de wijzers van de klok kwamen steeds dichter bij de 5 te staan. 5 uur zouden we vertrekken. Na een paar selfies te hebben gemaakt met de fam met de selfie stick die ik nog van m'n zus heb gekregen, how sweet, konden we dan toch eindelijk vertrekken. O de selfies zijn niet echt bepaald leuk geworden dus die hou ik voor mezelf. Het besef dat we naar Schiphol aan het rijden waren zodat mijn ouders en zus de Benjamin van de fam konden afzetten om naar Bali te gaan voor anderhalve maand drong nog steeds niet door. Die Benjamin ben ik dus he. Eenmaal op Schiphol aangekomen en verenigd te zijn met de fam van Veerle konden we de koffers afgeven na heel lang wachten. 30 kilo was het maximale gewicht wat je mee mocht nemen mijn koffer is 21.8 kilo heel netjes vond ik zelf. mijn handbagage is een splinternieuwe eastpack , want ja ik kan moeilijk op Bali met een Fred of Michael handtas rondlopen. Hier Heb ik voor een 'godsvermogen' zo zei de mams van Veerle dat, tijdschriften ingestopt en ja dat weegt wat zeg pfoe. Daarbij sleep ik ook nog een dikke oude laptop mee. Goh wat is reizen toch zwaar he.

De tijd was aangebroken de tijd om het o zo zware afscheid te nemen. Klinkt misschien lullig maar zo zwaar was het helemaal niet. Natuurlijk ga ik de fam missen hoor daar niet van maar het zijn maar 6 weken, die vliegen zo om. Veerle en ik liepen weg van onze ouders en mijn zus, we keken elkaar aan en moesten lachen want ja daar gingen we dan met z'n tweeën naar Bali, waar we zo lang naar uit hebben gekeken.

Na lang wachten konden we eindelijk het vliegtuig in. Ik keek naar de stoelen en dacht wauw hier kan ik het wel lang uithouden, ik besefte alleen niet dat ik door de first class liep dus dat was even jammer want wij moesten naar de stoelen zonder al te veel luxe. Ik heb nooit langer dan 3uur in een vliegtuig gezeten dus was ik de ingebouwde tablets en ja hoe noem je zo iets een ps3 of zo niet gewend. Dus eigenlijk was het luxe gehalte al boven mijn verwachting. Toen we eenmaal in de lucht waren deelde een steward doekjes uit met een pincet. Ik dacht dat het pincet was bedoeld voor de hygiene maar toen ik een doekje kreeg begreep ik het. Het doekje was bloedheet!

We kregen een menukaart en we konden kiezen uit chicken of salmon. De kip was met rijst en de zalm met pasta. Ik vind rauwe zalm vies en kip eng omdat mijn grootste nachtmerrie is salmonella krijgen. Toch heb ik de kip gekozen. Ik dAcht eigenlijk weer van o wauw krijgen we nu zelfs nog avond eten want we vlogen pas om 21;40. Toen ik mijn maaltijd zag viel het best wel tegen. Ik vond het eigenlijk gewoon echt niet te eten, hartstikke zout. Ik probeerde te slapen maar dat ging niet echt gemakkelijk. Het lawaai van de airco en het feit dat je niet gewoon normaal kan liggen of überhaupt je benen kwijt kan. Pas ergens in de nacht had Veerle uitgevogeld hoe we de stoelen naar achteren kregen.

Na ongeveer 6 uur waren we op Dubai aangekomen. We hadden 2 uur de tijd tot ons volgend vliegtuig zou opstijgen. We werden met een busje naar de AirPort gebracht. We zochten als eerst een toilet op. Daar begon de ellende, er was een normale wc en een voor invalide. De normale was zo een gat in de grond die je ook in Frankrijk op sommige campings hebt. Geef mij maar het invalide toilet hoor.

Het ging vrij vlot voor we weer in het vliegtuig zaten en daar zit ik nu nog steeds. In Nederland is het nu15:01en in Bali19:02. Ik heb in dit vliegtuig ontbeten met noodles was ook even net wat anders dan ik of jullie gewend zijn. Ik heb net geluncht; klein bakje koude noodles met kip, groot bakje met aardappel Pure ik vermoedt uit een zakje waar je water bij moet doen waar mams van moet kokhalzen, en met boontjes, worteltjes en weer kip. Die ik overigens weer heb laten staan uit mijn angst op salmonella. Ik ga weer verder vampire diaries kijken want ja dat kan gewoon.

Liefs Zita